12 Το Τέλος της Παρθένου
Σάν άνθρωπος ή Παναγία Παρθένος, έπρεπε
καί αυτή νά άποθάνει. Έτσι κάποια μέρα έφτάσε ή ώρα που έπρεπε νά φύγει άπό την
πρόσκαιρη αυτή ζωή καί νά μετατεθεί στήν αιωνιότητα. Ή Άγια Γραφή δεν άναφέρει
τίποτα γιά τήν κοίμησή της, όπως δεν άναφέρει καί γιά τή γέννησή της. Ό Κ.
Καλλίνικος γράφει γιά τό τέλος τής Παρθένου:« Τά περί του τέλους τής Μαριάμ
παρέμειναν εν τή άρχαία επί μακρόν
άκαθόριστα...
Ή Κ. Διαθήκη, καθώς ούδέν άναφέρει περί
τής αρχής τής Παρθένου, ούτως ούδέν άναφέρει καί περί τής τελειώσεώς της.
Τελευταίαν περί αυτής μνείαν ποιείται τό βιβλίον των Πράξεων, εν α΄ 14, όπου
τήν άφήνει εν στάσει δεομένης, ήτις είναι καί ή πρεπωδεστέρα της στάσις...
Ακόμη καί μέχρι τού 4° αίώνος ό Έπιφάνιος ήρνειτο νά έκφράσει οίανδήποτε γνώμην
επί τού ζητήματος».
Ξαφνικά όμως, όταν άρχισαν οί
χριστολογικές αιρέσεις, στίς συζητήσεις άναμείχθηκε καί τό όνομα τής Παρθένου,
καί τότε άρχισε τό ενδιαφέρον γι’ αυτήν. Κατά τό τέλος τού 6ου αιώνα ό
Αύτοκράτορας Μαυρίκιος (582-602), ώρισε νά εορτάζεται παντού ή Κοίμηση τής
Θεοτόκου στίς 15 Αύγουστου. Άπό τότε συνετάχθησαν καί οί κατάλληλες άκολουθίες
μέ ύμνολογικό καί εύχαριστηριακό περιεχόμενο, άλλά καί εικόνες άρχισαν νά
ζωγραφίζονται καί νά δημιουργειται έτσι μιά παράδοση τήν οποία φυλάττει ή
Εκκλησία.
Ό Θεόκλητος Διονυσιάτης γράφει:« Βάσει
πρωτοχριστιανικών παραδόσεων, άπό τούς άποσχολικούς χρόνους, ή Εκκλησία
καθιέρωσε την εορτήν τής Κοιμήσεως κατά τήν οποίαν παρέστησαν οί Απόστολοι
επάνω σε νεφέλες...»16.
Ή σχετική παράδοση γιά τήν Κοίμηση της
Παρθένου, που δέχεται ή Εκκλησία καί είναι καταγραμμένη στό συναξάρι τής 15
Αύγουστου είναι ή έξής:« "Οταν ό Χριστός καί Θεός μας θέλησε νά πάρει
κοντά τον τή Μητέρα Τον, τότε, τρεις μέρες πριν, έστειλεν άγγελο καί της είπε,
πώς ό νίός της θέλει νά τήν πάρει κοντά τον στά ονράνια σκηνώματα. Γιά νά τής
δώσει θάρρος ό άγγελος τής είπε νά μη φοβηθεί καί μέ χαρά νά δεχτεί τήν είδηση,
έπειδή πηγαίνει γιά τήν αιώνια καί άθάνατη ζωή. ΤΗταν τότε ή Θεοτόκος Μαρία,
πενηνταεννέα χρόνων κατά τον Ν. Αγιορείτη. Ίδον τί άναφέρει: « έάν δέ έπιθυμεϊ τινάς νά μάθη πόσων
χρόνων ήτο ή Κυρία Θεοτόκος, όταν έκοιμήθη, άς τό άκούση. "Οταν αυτή
έπήγεν εις τά Άγια τών Αγίων ήτο τριών χρόνων έπέρασεν έκεί δώδεκα χρόνονς καί
έως νά γεννήση τόν Χριστόν έπέρασεν ένας χρόνος έκαμεν καί μέ τόν Χριστόν
χρόνονς τριανταδύο έζησε δέ μετά τήν Άνάληψιν χρόνους ένδεκα ώστε όλοι οί χρόνοι
τής Αγίας ζωής της συμποσοϋνται πενηνταεννέα άλλοι δε άλλως τους χρόνους αυτής
άριθμολογοϋσιν.»17
Ή πληροφορία ότι θά πάει κοντά στον υιόν
της την χαροποίησε, γιατί πολΰ τόν ποθούσε. Με συναισθήματα χαράς άνέβηκε στό
όρος των Ελαίων γιά νά προσευχηθεί, στό μέρος που συνήθιζε τακτικά νά πηγαίνει.
Έκει, συνέβησαν παράξενα καί θαυμαστά πράγματα. Τά δένδρα έκλειναν τίς κορυφές
τους, σάν άλλα έμψυχα όντα, γιά νά χαιρετίσουν τή Δέσποινα του κόσμου. Μετά τήν
προσευχή, έπέστρεψε στό σπίτι της, τό καθάρισε, άναψε φώτα, καί ετοίμασε όσα
χρειάζονταν γιά τήν ταφή. Κατόπιν κάλεσε τους συγγενείς καί τους γείτονες καί
τους άνακοίνωσε εκείνα που τής είπεν ό άγγελος καί γιά επιβεβαίωση τους έδειξε
τό κλαδί τής φοινικιάς που τής είχε δώσει ό άπεσταλμένος άγγελος. Εκείνοι όταν
άκουσαν ότι φεύγει ή Παρθένος Μαρία, άρχισαν νά κλαίουν καί νά τήν παρακαλοΰν
νά μήν τους άφήσει ορφανούς .
Ή Θεοτόκος προσπάθησε νά τους παρηγορήσει
υποσχόμενη νά τους σκέπει άπ’ έκει που θά βρισκόταν. Έδωκε καί τους δυο χιτώνες
της σέ δυο χήρες που τή φρόντιζαν. Όταν είχε τελειώσει όλες τίς προετοιμασίες,
ξαφνικά άκοΰστηκε μιά δυνατή βροντή καί μεταφέρθηκαν πάνω σέ νεφέλες οί
άπόστολοι καί μαζί τους οί ιεράρχες, Διονύσιος ό Αρεοπαγίτης, ό Ιερόθεος καί ό
Τιμόθεος. Σάν έμαθαν ότι φεύγει ή Παρθένος, δάκρυσαν στενοχωρημένοι. Ή Πανάμωμη
Παρθένος φρόντιζε νά τους παρηγορήσει, λέγοντάς τους νά μην κλαινε γιά τη χαρά
που αυτή έχει, άλλά νά τή θάψουν όπως αυτή θά σχηματήσει τό σώμα της.
Κατέφθασε στόν τόπο καί τό σκεύος τής
εκλογής, ό Παύλος, ό όποιος άφοΰ έπροσκΰνησε τήν Παναγία Μητέρα του Κυρίου του,
άρχισε νά τήν εξυμνεί. Όταν έφτασε ή στιγμή, ή Πανάχραντος καί Θεοτόκος Μαρία,
ξάπλωσε στήν κλίνη της καί σχημάτισε τό σώμα της όπως ήθελε, ευχήθηκε γιά τήν
ειρήνη του κόσμου, ευλόγησε τους παρόντες καί παράδωσε τήν αγία της ψυχή στά
χέρια του υίοΰ της που τόσο ποθούσε.
Πρώτος ό άπόστολος Πέτρος άρχισε τους
έξόδιους υμνους. Οί άλλοι σήκωσαν τήν κλίνη καί πορεύτηκαν πρός τόν τάφο.
Προπορευομένων λαμπάδων, μέ υμνους καί δοξολογίες προπέπεμπαν τή Μητέρα του
Κυρίου στόν τάφο. Στό μεταξύ γέμισε ό άέρας άπό τίς άγγελικές υμνωδίες,
συμμετέχοντας έτσι καί οί ουράνιες δυνάμεις στή πομπήν τών άνθρώπων.
Οί άρχοντες τών Ιουδαίων που μαζί μέ τό
Χριστό μισούσαν καί τή Μητέρα Του, βάλτηκαν νά βεβηλώσουν τό ιερό σκήνωμά της.
Έπροέτρεψαν μερικούς δικούς τους νά πάνε καί νά ρίξουν τό νεκρό σώμα στή γή,
άλλά ή θεία δίκη τους πρόλαβε τυφλώνοντας τους γιά νά μην μπορέσουν νά
πλησιάσουν τη πομπή. "Ένας άλλος ετρεξε με ορμή καί πήγε νά αρπάξει τό
σώμα νά τό ρίξει κάτω, άλλά άγγελος Κυρίου του άπέκοψε τά χέρια άπό του
άγκώνες, κι έμειναν κρεμασμένα πάνω στό νεκρό σώμα τής Παρθένου. Μέ φρικτοΰς
πόνους καί κλάματα καί όδυρμοΰς ό τολμητίας παρακαλοΰσε τήν Παναγία νά τόν
λυπηθεί. Καί επειδή πίστεψε πραγματικά, ό Πέτρος τόν διατάξε νά βάλει τά
κομμένα χέρια του πάνω στό σώμα τής Παρθένου καί άμέσως θεραπεύτηκε. Καί οί
τυφλωθέντες πίστεψαν καί έβαλαν στά μάτια τους ρούχο άπό τήν κλίνη τής Παναγίας
καί θεραπεύτηκαν καί αυτοί.
Ή πομπή έφτασε στή Γεσθημανή καί οί
άπόστολοι έθαψαν τό Πανάγιο καί Θεοδόχο εκείνο σώμα στή γή. Τρεις μέρες φύλαγαν
στόν τάφο οί άπόστολοι καί οί άγγελικοί ύμνοι δέν είχαν σταματήσει.
Κατά θείαν οικονομίαν, ό άπόστολος Θωμάς
δέν έφτασε έγκαιρα στήν κηδεία καί ήταν πολύ στενοχωρημένος. Οί άλλοι
άπόστολοι, γιά νά τόν παρηγορήσουν, συμφώνησαν νά άνοίξουν τόν τάφο γιά να
προσκυνήσει ό Θωμάς τό σώμα τής Παρθένου καί νά παρηγορηθει. Δοκίμασαν όμως
μεγάλη έκπληξη, γιατί τό σώμα άπουσίαζε καί μόνο τά σάβανα ήταν έκει. Ή Παναγία
μετατέθηκε ολόσωμη στόν ουρανό κοντά στόν Υιό της καί πρεσβεύει γιά τόν κόσμο,
όπως είχε ύποσχεθει. Είναι κι άλλα που άναγράφονται άλλα δεν έχουν καί μεγάλη
σημασία καί γι’ αυτό τά παραλείπομε.
Εισαγωγή στο Ορθόδοξο
Διαδίκτυο από το Βιβλίο :
Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΜΑΡΙΑ Η
ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Χαραλάμπους Νεοφύτου
Πρεσβυτέρου
Η μορφοποίηση κειμένων
και εικόνων έγινε από τον Ν.Β.Β
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση σε Ορθόδοξα Ιστολόγια ,
για μη εμπορικούς σκοπούς με αναφορά Πηγής το Ιστολόγιο
© ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
http://www.alavastron.net/
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου