Εγκωμιαστικός λόγος Αγίου Ανδρέου Κρήτης
Είς τόν Αγιον Μεγαλομάρτυρα Γεώργιον Τροπαιοφόρον
Ή τι άλλο είναι των στεφάνων τούτων του Αθλητού ενδοξώτερον;
Ή τι άλλο είναι των στεφάνων τούτων του Αθλητού ενδοξώτερον; Αύτη είναι του σοφού Στρατηγού η παράταξις και ο πόλεμος ˙ τόση μεγάλη είναι η της ελεημοσύνης βοήθεια ˙ ταύτα είναι του μεγάλου τρισαριστέως τα νικητήρια ˙ τοιαύτα είναι τα νοητά κούρση οπού με την άθλησίν του εκούρσευσεν ˙ έτζι ο εν σώματι των ασωμάτων διάβολον εθανάτωσε. Κάμνωντας αυτόν να χασομερά μόνον πώς να φονεύση το σώμα του Γεωργίου, ο Γεώργιος εις τον καιρόν αυτόν, με την ψυχήν τον εφόνευσε. Κάμνωντάς τον να ελπίζη ότι έχει να τον κερδίση, αυτός του άρπασεν ακόμη και εκείνους οπού είχεν εις τον κόλπον του κερδημένους. Μιμητής γαρ ήτον ο Γεώργιος του Ιησού Χριστού, ο οποίος με το πρόβλημα της σαρκός, τον διάβολον εδελέασε, και φαινόμενος ότι φοβάται και παραιτείται τον θάνατον, με την παραίτησιν ταύτη, απάτησε τον εχθρόν, και έλαβε τούτον αιχμάλωτον. Δια τούτο όλον έχωντας ο Γεώργιος εγκάτοικον εις τον εαυτόν του τον Διδάσκαλον Κύριον, η αληθέστερον ειπείν, όλος ώντας εξεστηκώς εις τον Χριστόν ˙
και ζων όχι πλέον εις τον εαυτόν του, αλλά εις τον υπέρ αυτού αποθανόντα και εγερθέντα Κύριον, ως λέγει ο Παύλος, και ακολούθως διδαχθείς από τον εδικόν του παράδειγμα να μη φοβήται από των αποκτεινόντων το σώμα, δια τούτο λέγω, δεν ήτον πλέον οικείος του εδικού του σώματος ο Γεώργιος, αλλά μόνου του θείου θελήματος ˙ και τι λέγω οικείος του σώματος ˙ ουδέ της ιδίας ψυχής του οικείος ο Γεώργιος ήτον. Διατί αυτός ο μαθητής ώντας του Χριστού, αρνήθη και την ψυχήν θεληματικώς και σηκώσας τον σταυρόν του, αμέριμνος ηκολούθει εις τον Διδάσκαλον. Όθεν και πρεπόντως τα μεν απερασμένα ελησμόνει βάσανα, προς δε τα μέλλοντα αύξανε ˙ δεν ελογίζετο τα πρότερα, αλλ΄εζήτει τα είλοιπα. Τα βάσανα εσώθηκαν και οι του Γεωργίου στέφανοι δεν εσώθηκαν, διατί και η εις τα βάσανα προθυμία του δεν εσώθηκεν. Ο εφευρέτης των κακών διάβολος απέκαμε, και ο αθλητής του Χριστού μεγαλύτερα στέφανα ορεγόμενος, εζήτει από αυτόν αφορμάς μεγαλυτέρων αγώνων. Όθεν ήτον να ιδή τινάς πως ο αυτός αγώνας οπου ήτον εις τον διάβολον, ο αυτός ήτον και εις τον Γεώργιον. Διατί ο μεν διάβολος μη δυνάμενος να νικήση με τα βάσανα τον Γεώργιον, ηγωνίζετο πώς μοναχόν να τον θανατώση ˙ ο δε Γεώργιος πάλιν ηγωνίζετο, όχι πώς να σωθή αυτός μόνος, αλλά και πώς να αφήση εις όλους τους χριστιανούς παράδειγμα σωτηρίας το εδικόν του μαρτύριον. Όθεν και με δικαιοσύνην βοηθεί άνωθεν ο δίκαιος αθλοθέτης και στεφανοδότης Χριστός τον δικαίως υπέρ του ονόματός του αγωνιζόμενον. Και λοιπόν νικά και σώζεται ο μάρτυς, νικάται δε και απόλλυται ο την απώλειαν τούτου ζητών διάβολος. Τότε δη τότε ανύμνησαν οι ουράνιοι Άγγελοι, και όλοι οι χοροί των δικαίων με επινικίους αλαλαγμούς επαίνεσαν τον Γεώργιον, τους αγώνας του κροτούντες, και τον αγωνοθέτην ανευφημούντες.
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου