Ε΄ Ὁ μεγάλος Διωγμὸς τοῦ 1951 καὶ ἡ μετέπειτα ἐξέλιξη μέχρι Κοιμήσεως τοῦ πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου
ΑΠΟ τὸ 1949 μὲ τὴν ἐκλογὴ ὡς νέου ἀρχιεπισκόπου τῆς Καινοτόμου Ἐκκλησίας τοῦ ἀπὸ Ἰωαννίνων Σπυρίδωνος Βλάχου, τὰ πράγματα καὶ πάλι δυσκό λευσαν σοβαρά. Ὁ Σπυρίδων ἔθεσε ὡς προτεραιότη τά του «τὴν ἐξάλειψιν τοῦ παλαιοημερολογιτισμοῦ»! Στὶς 26.5.1950, λίγες μέρες μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου, ἡ τετραμελὴς τότε Ἱερὰ Σύν οδος ὑπὸ τὸν πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο ἐξέδωσε Ἐγκύκλιο, ὑπενθυμίζουσα τὶς ἀρχὲς τῆς Ὁμολογίας τοῦ 1935 περὶ κηρύξεως τῆς Ἐκκλησίας τῶν Καινο τόμων ὡς Σχισματικῆς καὶ τῶν Μυστηρίων της ὡς στερουμένων ἁγιαστικῆς Χάριτος · προέβαινε δὲ σὲ προτροπή, οἱ Κληρικοὶ τοῦ Πατρίου νὰ μὴ ἐξυπη ρετοῦν μυστηριακῶς τοὺς Νεοημερολογῖτες χωρὶς προηγουμένως ὁμολογία καὶ μύρωσή τους. Ἀπευθυ νόταν ἐπίσης ἔκκληση ἑνώσεως στοὺς διϊσταμένους τοῦ Πατρίου, μὲ διαβεβαίωση ἀποκηρύξεως ὅσων θέσεων ὑποστηρίχθηκαν μετὰ τὸ 1937, οἱ ὁποῖες δὲν εὑρίσκονταν σὲ συμφωνία μὲ τὶς ἀρχὲς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τοῦ ἱεροῦ Ἀγῶνος.
Ἡ κίνηση αὐτὴ ἦταν φανερὸ ὅτι ἀπέβλεπε, σὺν τοῖς ἄλλοις, στὴν ἑνότητα τοῦ μετώπου τῶν Ἀκαινοτομή των ἐν ὄψει τῶν διωκτικῶν τάσεων τῶν Καινοτόμων ἐναντίον τους. Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ αὐτοῦ ἔτους ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ Ἀθηνῶν σὲ Ἀνακοίνωσή της βεβαίωνε ὅτι ἀπέκλειε τῆς φοιτήσεως στοὺς σπουδαστὲς τοῦ «παλαιοῦ ἡμε ρολογίου»! Ἤδη ἀπὸ τὸν Ἰούλιο τοῦ 1950 ἡ Νεοημερολογιτικὴ Ἱεραρχία σὲ Ὑπόμνημά της πρὸς τὴν Κυβέρνηση κα ταφερόταν σκαιῶς ἐναντίον τῆς «μανίας τοῦ παλαιο ημερολογιτισμοῦ», τὸν ὁποῖο θεωροῦσε προπαγάνδα πιὸ ἐπικίνδυνη καὶ ἀπὸ τὸν Κομμουνισμό, ἀλλὰ καὶ προγεφύρωμα τοῦ Σλαυϊσμοῦ (!), καὶ πρότεινε μέτρα ἀπίστευτης σκληρότητος καὶ βαρβαρότητος γιὰ τὴν καταστολή, δίωξη καὶ διάλυσή του.Μία δικαιολόγηση τοῦ ἑτοιμαζόμενου διωγμοῦ ἦταν ἡ ἀναφορὰ σὲ σκάνδαλα, ποὺ εἶχαν καταγγελ θεῖ ὅτι συνέβησαν στὴν Γυναικεία Ἱερὰ Μονὴ Πευ κοβουνογιατρίσσης Κερατέας, τοῦ περιβάλλοντος τοῦ μακαρίτου Βρεσθένης Ματθαίου.Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ὑπὸ τὸν πρώην Φλωρίνης προέβη σὲ ἀποδοκιμασία τῶν φημολογουμένων ἀτασθαλιῶν στὴν Μονή, παρέχουσα τὴν βεβαίωση ὅτι δὲν εἶχε καμία πνευματικὴ σχέση μὲ τὸ περιβάλλον της καὶ φυσικὰ καμία εὐθύνη γιὰ ὅσα πιθανὸν συνέβησαν.Ἐπίσης, προέβη σὲ ἐμπεριστατωμένες ἀπολογητικὲς ἀπαντήσεις μέσῳ τοῦ Τύπου σὲ κακοήθεις κατηγορίες τῶν Νεοημερολογιτῶν, ὅπου τονιζόταν μεταξὺ τῶν ἄλλων, ὅτι οἱ Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι εἶναι ἀποδεδειγμέ να ἐθνικόφρονες καὶ δὲν ἔχουν καμία σχέση μὲ τὸν ἄθεο Κομμουνισμό. Ὁ Ὑπουργὸς Δημοσίας Τάξεως καὶ Ἀσφαλείας κ. Θεολογίτης δήλωσε τότε στὸν Τύπο ὅτι οἱ Παλαιοη μερολογῖτες ἀνέρχονται σὲ ἀρκετὲς ἑκατοντάδες χι λιάδων πολιτῶν καὶ δικαιοῦνται θρησκευτικῆς ἐλευ θερίας καὶ συνταγματικῆς προστασίας. Ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων, ἐν ὄψει τοῦ διαφαινομένου διωγμοῦ, συγκροτήθηκαν δύο Ἐπιτροπὲς Ἀγῶνος γιὰ τὸν συντονισμὸ καὶ τὴν προώθηση τῶν ἐκκλήσεων καὶ διαμαρτυριῶν πρὸς ἀποσόβηση τοῦ ἐνδεχομένου τούτου.Τελικὰ ἡ Κυβέρνηση, κατόπιν τοῦ ἀπὸ Ἰουλίου1950 Ὑπομνήματος τῶν Νεοημερολογιτῶν καὶ γνω ματεύσεως ἐπιτροπῆς καθηγητῶν, προέβη στὴν ἔκδο ση τῆς πράξεως 45 τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου τῆς3.1.1951, μὲ ἀπόφαση σκληροῦ καὶ ἀπάνθρωπου διωγμοῦ τῶν «Παλαιοημερολογιτῶν»!Παρὰ ταῦ τα, ἡ Ἱερὰ Σύν οδος μὲ μεγάλο ἀγῶνα κατώρ θωσε καὶ ἔλαβε ἄδεια γιὰ τὴν ἐπιτέλεση τῶν Θ ε ο φ α ν ί ω ν τοῦ 1951 στὸ Παλαιὸ Φάληρο μὲ ἀπίστευτη κοσμοσυρροὴ παρὰ τὶς δυσμενεῖς καιρικὲς συνθῆκες. Τότε ὑπῆρχαν στὴν δύναμη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου περὶ τοὺς 100 Κληρικούς, οἱ ὁποῖοι λειτουργοῦσαν σὲ περίπου 350 Ναούς. Ἀμέσως μετὰ ὁ διωγμὸς κατὰ τῶν Γνησίων Ὀρθο δόξων ξέσπασε μὲ μεγάλη ἔνταση καὶ τραγικὰ ἀπο τελέσματα: ἐκδόθηκαν ἀποφάσεις συλλήψεως τῶν Ἀρχιερέων, ἄρχισε τὸ κλείσιμο καὶ ἡ σφράγιση Ἱερῶν Ναῶν, ποὺ χτίστηκαν μὲ ἱδρῶτα καὶ αἷμα, μὲ τὸ σκεπτικὸ ὑφαρπαγῆς τους, συνελήφθησαν Ἱε ρεῖς, οἱ ὁποῖοι κακοποιήθηκαν, ἐξυβρίσθηκαν, ἀπο σχηματίσθηκαν, ξυρίσθηκαν, ἐξωρίσθηκαν καὶ ὑπέ στησαν κάθε εἴδους ταπεινώσεις, διώχθηκαν ἀπάν θρωπα Ἱερὲς Μονὲς καὶ Μοναχοὶ καὶ Μονάζουσες, ἡ Θεία Λατρεία ἀπαγορεύθηκε, Θεῖες Λειτουργίες διακόπηκαν καὶ βεβηλώθηκαν τὰ Ἅγια, Λιτανεῖες διαλύθηκαν, Ἐπιτάφιοι ἀνατράπη καν, καὶ ὁ ἁπλός, ἁγνὸς καὶ πιστὸς λαὸς τοῦ Πατρίου χλευάσθηκε, δάρ θηκε, διασύρθηκε, μωλωπίσθηκε καὶ ἐκτοπίσθηκε!...Πολὺ δίκαια, μέρος τοῦ Τύπου κατήγγειλε τοὺς διωγμοὺς τῶν ἀθώων καὶ νομοταγῶν «Παλαιοημε ρολογιτῶν», κάνοντας ἀναφορὰ σὲ «γελοίους κυβερνῆτες» καὶ «ψευ δονέρωνες», ἄν καὶ βέβαια οἱ ἠθικοὶ αὐτουργοὶ ἦταν οἱ μεγαλόσχημοι Κλη ρικοὶ τοῦ Νέου...
***
Τὴν 1.2.1951 συνελήφθη στὴν Σταμάτα Ἀττικῆς ὁ Πρόεδρος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Σεβ. Μητροπολίτης πρώην Φλωρί νης Χρυσόστομος καὶ φυλακίσθηκε. Ὁ ὅρος ἀπὸ τὸν Καινοτόμο διώκτη ἀρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα νὰ δε χθεῖ τὸ μνημόσυνό του, γιὰ νὰ ἀφεθεῖ ἐλεύθερος καὶ νὰ λάβει τοὺς ἀπὸ τὸ 1935 ἀρχιερατικούς του μισθοὺς καὶ συντάξεις, μὲ τόκους καὶ ἐπιτόκια καὶ πλούσια δῶρα, ἀπορρίφθηκε ἀποφασιστικά!...
Σὲ ἐπισκεφθέντα αὐτὸν στὴν φυλακὴ συνεργάτη του ὁ Ὁμολογητὴς Ἱεράρχης βεβαίωσε ὅτι ἦταν πολὺ καλὰ σωματικῶς καὶ περισσότερο ψυχικῶς, διότι διῆγε μία ἀπὸ τὶς πιὸ ὡραῖες ἡμέρες τῆς ζωῆς του· στὸ ἐρώτημα ἄν αἰσθανόταν κουρασμένος (ἦταν τότε 81 ἐτῶν!), ἀπάντησε ὅτι δὲν κουράζεται κανεὶς ὅταν ὑποφέρει γιὰ ἕναν ἀγῶνα, τὸν ὁποῖον πιστεύει!
Τόπος ἐξορίας του ἀποφασίσθηκε ἡ δυσπρό σιτη Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου Ὑψηλοῦ (ὑψόμετρο 850 μ.) στὴν νῆσο Λέσβο.
Οἱ ὑπόλοιποι τρεῖς Ἀρχιερεῖς ἔσπευσαν νὰ κρυφθοῦν καὶ διῆγαν ὡς ἔγκλειστοι.Ὁ Κυκλάδων Γερμανός, ἡλικίας 87 ἐτῶν, ἀπεβίωσε ἀπὸ τὶς κακουχίες καὶ τὴν θλίψη του στὶς 24.3.1951. Ἡ Ἐξόδιός του Ἀκολουθία τελέσθηκε μυστικὰ στὸ νοσοκομεῖο ἀπὸ τὸν τότε Ἀρχιμανδρίτη Χρυσόστο μο Κιούση καὶ τάφηκε στὴν Ἀθήνα, ἄνευ Κληρικοῦ, παρουσίᾳ μεγάλου πλήθους λαοῦ, ποὺ ὅμως ἀντιμε τώπισε δίωξη μὲ συλλήψεις καὶ προσαγωγὲς γιὰ «πα ράνομη συγκέντρωση»! Πλῆθος πιστῶν κλείσθηκε στὸν Ναὸ τοῦ Ἁγίου Παύλου Παλαιᾶς Κοκκινιᾶς καὶ ἄρχισαν νηστεία καὶ προσευχή, μὲ σύνθημα «Θέλουμε ἐλευθερία, θέλουμε τοὺς Ἀρχιερεῖς καὶ Ἱερεῖς μας!», μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐπέμβει ἡ ἀστυνομία καὶ νὰ τοὺς ἐκβάλει μὲ βία ἀπο μακρύνοντάς τους. Διωκόμενοι, ἔψαλαν συγκινητικὴ παραλλαγὴ τῆς Φήμης τοῦ ἐξορισμένου Ποιμενάρχου: «Χρυσοστόμου τοῦ Δεσμώτου καὶ Ὁμολογητοῦ τῆςὈρθοδοξίας Ἱεράρχου, πολλὰ τὰ ἔτη»!...Ἐκτὸς πολλῶν παραγόντων στὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ ἐξωτερικό, οἱ ὁποῖοι διαμαρτυρήθηκαν γιὰ τοὺς με σαιωνικοὺς καὶ ἀντιδημοκρατικοὺς αὐτοὺς διωγμούς, ἐξέφρασε τὴν ἀνησυχία καὶ θλίψη του καὶ ὁ τότε Πα τριάρχης Ἀλεξανδρείας Χριστοφόρος.Εἶναι ἀξιοσημείωτον ὅτι ἐνόσῳ ὁ μαρτυρικὸς Ἱε ράρχης πρώην Φλωρίνης ἦταν ἐξόριστος, ἔλαβε γράμ μα ἀπὸ τὸν πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ἀθηνα γόρα, ὁ ὁποῖος παλαιότερα εἶχε διατελέσει Διάκονός του, ποὺ τὸν προσκαλοῦσε στὴν Κωνσταντινούπολη ὡς ἀγαπητὸ «Γέροντά» του, γιὰ νὰ τοῦ προσφέρει μία ἀπὸ τὶς καλύτερες Μητροπόλεις καὶ κάθε ἄλλη τιμὴ καὶ ἀνάπαυση. Ὁ ἐξόριστος Ὁμολογητὴς ἀπάν τησε μὲ παρρησία ὅτι ἡ μόνη ἀνάπαυσή του εἶναι νὰ φροντίσει ὁ πατριάρχης γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, μέσῳ τῆς ἐπαναφορᾶς τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου στὴν Ἐκκλησία! Εἶναι ἀξιοσημείωτον, ὅτι ὁ Ὁμολογητὴς Ἱεράρχης ἀπὸ τὴν Ἐξορία του δὲν ἔπαυε νὰ ἐνισχύη τὰ πνευ ματικά του τέκνα μέσῳ ἐπιστολῶν, καὶ μάλιστα τοὺς ἐν Κυρίῳ συνεργούς του λαϊκοὺς θεολόγους Σταῦρο Καραμῆτσο καὶ Διονύσιο Μπατιστᾶτο, οἱ ὁποῖοι συν εκοπίαζαν ὑπὲρ εὐοδώσεως τοῦ ἱεροῦ Ἀγῶνος.Κατόπιν ἐνεργειῶν πολλῶν παραγόντων, καὶ μά λιστα τῶν κυβερνητικῶν Βουλευτῶν Χίου Νικολάου Ζορμπᾶ, Σερρῶν Χριστοδούλου Γοργία καὶ Βοιωτίας Χαραλάμπους Σκουτέρη, ὁ Πρόεδρος τῆς Κυβερνήσε ως Νικ. Πλαστήρας ἐξέδω σε διαταγὴ τὴν 16.7.1952 διακοπῆς τῆς Ἐξορίας τοῦ πρώην Φλωρίνης Χρυσο στόμου καὶ ἐπανόδου του στὴν Ἀθήνα.Τὴν ἑπομένη ὁ ἀκμαῖος Ἱεράρχης ἐπανῆλθε ἀερο πορικῶς στὴν πρωτεύουσα καὶ στὴν οἰκία του, μετὰἀπὸ 17μηνη Ἐξορία καὶ στὶς 19.7.1952 πραγματο ποιήθηκε συνάντηση στὰ Γραφεῖα τῆς Συνόδου καὶ μὲ τοὺς δύο ἑτέρους Ἀρχιερεῖς, Χριστιανουπόλεως Χριστοφόρο καὶ Διαυλείας Πολύκαρπο, καὶ μὲ τὸν Κλῆρο καὶ τὸν Λαό. Παρ’ ὅλες τὶς ὑφιστάμενες δυσκολίες, ὁ Πρωθιεράρχης ἄρχισε μὲ νέες δυνάμεις τὴν διαποίμανση τοῦ Ὁμολογητικοῦ Ποιμνίου.
***
Παρὰ τὴν κατάπαυση τοῦ ἀπηνοῦς διωγμοῦ καὶ τὴν ἔναρξη εὐνοϊκῶν συνθηκῶν, οἱ δυσχέρειες δὲν εἶχαν ἀκόμη ἀποκατασταθεῖ καὶ ἔπρεπε πολλὰ νὰ γίνουν.
Ἐκεῖνο τὸ διάστημα ὅμως, προέκυψε νέο πρό βλημα. Ἡ προσφυγὴ τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων σὲ πολιτικὰ πρόσωπα, γιὰ τὴν ἄρση τῶν ἐναντίον τους περιοριστικῶν μέτρων, εἶχε καὶ δυσάρεστες ἐπιπτώ σεις ἐντὸς αὐτῶν. Διότι τότε (1952) συνέπεσε νὰ εἶναι προεκλογικὴ περίοδος καὶ μεταφέρθηκε ὀξὺς κομμα τικὸς ἀνταγωνισμὸς μέσα στὶς τάξεις τῶν ὑπευθύνων στὸ Πάτριο, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀσκοῦνται πιέσεις καὶ στοὺς τρεῖς Ἀρχιερεῖς καὶ στοὺς πιστούς, γιὰ ὑπερψή φιση τοῦ ἑνὸς ἤ τοῦ ἄλλου πολιτικοῦ κόμματος.
Τοῦτο εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τὴν Ἀνακοίνωση παραι τήσεως τῶν Ἀρχιερέων (6.11.1952) ἀπὸ τὴν ποιμαν τορία τῶν Παλαιοημερολογιτῶν. Καὶ γιὰ νὰ πεισθεῖ νὰ ἀνακαλέσει, τουλάχιστον ὁ πρώην Φλωρίνης, καὶ νὰ ἀναλάβει καὶ πάλι τὴν ἡγεσία τοῦ ἱεροῦ Ἀγῶνος, ἦταν ἀνάγκη νὰ παραιτηθεῖ τὸ Διοικητικὸ Συμβούλιο τῆς ΠΘΕΟΚ, προσκείμενο σὲ συγκεκριμένο πολιτικὸ κόμμα, καὶ νὰ ἀναλάβει ἄλλο Διοικητικὸ Συμβούλιο, προσκείμενο σὲ ἕτερο πολιτικὸ κόμμα.Διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ ὁ πρώην Φλωρίνης ἐπανῆλθε πράγματι στὰ καθήκοντά του, οἱ δύο ὅμως ἄλλοι Ἐπί σκοποι Χριστοφόρος καὶ Πολύκαρπος ἀποσκίρτησαν ὁριστικὰ ἀπὸ τὸν ἱερὸ Ἀγῶνα, ἔγιναν δεκτοὶ ἀπὸ τοὺς Νεοημερολογῖτες ὡς Ἀρχιερεῖς τὴν φορὰ αὐτή, καὶ ἐν συνεχείᾳ τοποθετήθηκαν σὲ Μητροπόλεις.
Ἐν τῷ μεταξύ, καὶ παρὰ τὶς διαψεύσεις τῶν ἐλπί δων σὲ ὑποσχέσεις τῶν πολιτικῶν, οἱ Ἀκαινοτόμη τοι ἀνασυντάχθηκαν καὶ συνέχισαν τὸν Ἀγῶνα μὲ εἰρήνευση ποὺ ἐπῆλθε στὴν Διοίκηση ὑπὸ τὸν πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο. Οἱ διωγμοί, ὅμως, συνεχίσθη καν σὲ διάφορα μέρη τῆς πατρίδος μας. Ἱερεῖς συλ λαμβάνονταν καὶ φυλακίζονταν, ὅπως ὁ ἀκουστὸς χαρισματικὸς Πνευματικὸς π. Εὐγένιος Λεμονῆς ὁ Ἁγιορείτης, καὶ ἐπίσης ὁ ἀκατάβλητος ἀγωνιστὴς π. Μερκούριος Καλοσκάμης στὸν Πειραιᾶ.Ὁ Ὁμολογητὴς Ἱεράρχης πρώην Φλωρίνης, ἀκα ταπόνητος στὶς δοκιμασίες, αἰσθανόταν πλέον μία κάμψη, ἀλλὰ καὶ ἀπογοήτευση ἀπὸ τὴν ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων. Ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία δὲν φαινόταν νὰ ἔχει διάθεση γιὰ ἐπίλυση τοῦ Ἡμερολογιακοῦ μέσῳ Ὀρθοδόξου Συνόδου, οἱ Νεοημερολογῖτες συνέχιζαν τὶς διώξεις, ἀλλὰ καὶ ἡ δεύτερη ἀποσκίρτηση ἰδίως τοῦ Διαυλείας Πολυκάρπου, στὸν ὁποῖον στήριζε τὶς ἐλπίδες του γιὰ συνέχιση τοῦ ἱεροῦ Ἀγῶνος, τὸν ἔθλιψε βαθύτατα. Ἀπόπειρα δὲ γιὰ σύμπραξη μὲ τὸν Κορυτσᾶς Εὐλόγιο (Κουρίλα) δὲν εὐοδώθηκε.Ὁ σεπτὸς Ἱεράρχης, κατόπιν προετοιμασίας καὶ ἐξομολογήσεως στὸν χαρισματικὸ Πνευματικό του π. Ἰωάννη Βαξεβανόπουλο τῆς Ἀμφιάλης, παρέδωσε τὴν ψυχή του στὸν Κύριο μὲ ὁσιακὸ τέλος τὴν 7η Σεπτεμ βρίου τοῦ 1955, γιὰ νὰ ἀναπαυθεῖ ἀπὸ τοὺς κόπους ἰδίως τῆς τελευταίας 20ετίας τῆς πολυκυμάντου ζωῆς του καὶ νὰ λάβει τὸν στέφανο τῆς Ὁμολογίας καὶ Νίκης! Ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία του ἐψάλη στὸν ἱστορικὸ Ἱερὸ Ναὸ τῆς Μεταμορφώσεως Κυψέλης Ἀθηνῶν, ὅπου συνήθως χορο στατοῦσε, καὶ ἐτάφη στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Θρακομακεδόνων Ἀττικῆς. Τὸ πλῆθος τῶν ἀπορφανισθέντων πιστῶν, τοῦ ὑποσχέθηκε πονετικά: «Πατέρα, θὰ ἐξακολουθήσουμε τὸν Ἀγῶνα!»,ὅπως καὶ ἔγινε.
Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι Μνημόσυνό του ὡς Ὀρθοδόξου Ἀρχιερέως τέλεσε ὁ Πατριάρχης Ἀλε ξανδρείας Χριστοφόρος στὸν πατριαρχικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Σάββα Ἀλεξανδρείας.
Ὅταν ἔγινε ἡ ἐκταφὴ τοῦ Ὁμολογητοῦ Ποιμε νάρχου, ἕξι χρόνια μετὰ τὴν Κοίμηση Αὐτοῦ, εὐωδία ξεχύθηκε σὲ ὅλη τὴν Μονή, ἡ ὁποία διήρκεσε 40 ὁλόκλη ρες ἡμέρες! Μία Μοναχή, ποὺ ὑπῆρχε ἀμφιβολία γιὰ τὸ ἄν εἶχε βαπτισθεῖ, εἶδε τὸν Ἱε ράρχη σὲ δόξα νὰ τῆς λέγει ὅτι δὲν εἶναι βαπτισμένη καὶ ἔτσι βαπτίσθηκε κανονικά. Ἄλλη δὲ φυματικὴ κοπέλα ἀπὸ τὶς Ἀχαρνὲς ἔλαβε λαδά κι ἀπὸ τὸ κανδήλι τοῦ τάφου του καὶ ἀλείφθηκε, μὲ ἀποτέ λεσμα νὰ θεραπευθεῖ!...
Σύντομη Ἱστορία
τῆς Μαρτυρικῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος
καὶ περὶ τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς Αὐτῆς
Ἔκδοση Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος
Ἐπιμέλεια
Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς
Δογματικῶν καὶ Κανονικῶν Θεμάτων
Ἀθήνα
ΠΗΓΗ
http://www.ecclesiagoc.gr/
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου