Άγιος Νικόλαος
Αναζήτηση κατάλληλου προσώπου γιά τόν άρχιεπισκοπικό θρόνο. Θεία οπτασία
ΙΑ. Και ένώ ό Άγιος έπιτελούσε έτσι τά έργα τής άρετής, ώστε νά μήν τόν βλέπει άνθρώπινο μάτι, έκανε περισσότερο φανερό τόν κατά πάντα άξιο εαυτό του. Ή άρετή, πράγματι, δέν έκρυβε τόν έργάτη περισσότερο άπ’ ό,τι κρύβει τό φώς εκείνους πού περπατούν κάτω άπό αυτό. [Μέ άλλα λόγια’ ή άρετή δέν έκρυβε καθόλου τόν έργάτη, όπως τό φώς δέν κρύβει έκείνους πού περπατούν κάτω άπ’ αύτό]. Και οι καρποί τών κόπων του γρήγορα άποκάλυπταν τό εύγενές τού δένδρου.
Βεβαιότατα γίνεται γνωστός’ και ό ούράνιος Πατήρ, ό οποίος βλέπει τήν άρετή του, πού κρύβεται, τήν έπιβραβεύει φανερά. Και πώς έγινε αύτό στή συγκεκριμένη περίπτωση προσέχτε τή διήγηση:
Εκείνον τόν τελευταίο καιρό έκοιμήθη (πέθανε) ό άρχιερέας τής πόλεως τών Μυρέων και έμεινε κενός ό μητροπολιτικός θρόνος. Τότε κατέλαβε θεία έπιθυμία τους επισκόπους πού ήταν υπό την εξουσία του και τούς έπίλεκτους από τον υπόλοιπο ιερό Κλήρο να εκλέξουν αρχιερέα πρόσωπο άξιο για τον αρχιερατικό θρόνο. ’
Αφού, λοιπόν, συνάχτηκαν όλοι, κάποιος άπό αύτούς διατύπωσε τή γνώμη (γεγονός όφειλόμενο στο Θεό και στήν οικονομία τής θείας σοφίας) να έμπιστευθούν στήν προσευχή τό θέμα τής εκλογής τού άρχιερέα και νά άφήσουν τή χειροτονία του στήν άπόφαση τού Θεού. Ένώ, λοιπόν, αύτοί προσεύχονταν γιά τό σκοπό αύτό —τούς άρεσε πραγματικά ή γνώμη πού διατυπώθηκε—, ό Κύριος, πού κάνει τό θέλημα εκείνων πού τον φοβούνται και τον τιμούν, φανέρωσε σέ έναν άπό αύτούς ποιόν έπρεπε νά έκλέξουν άρχιερέα. Και αύτό έγινε ώς έξής ένώ προσευχόταν ό έπισκοπος αύτός, έμφανίστηκε κάποια θεία οπτασία καί τού φαινόταν ότι τον διέτασσε νά πάει καί νά σταθεί κοντά στις εισόδους τού Ναού καί ότι τού έλεγε: «Όποιος θά έμπαινε πρώτος στο Ναό, αύτός είναι πού κινείται μέ τό φωτισμό τού δικού μου Πνεύματος. Νικόλαος ονομάζεται ό άνδρας αύτός καί σ’ αύτού τά χέρια πρέπει νά άνατεθεί ό έπισκοπικός θρόνος καί ή προστασία τής ’Εκκλησίας. Καί βέβαια τό άξίωμα αύτό γι’ αύτόν έχει προοριστεί».
Έργο προσευχής καί θείου φωτισμού ή εκλογή τού Αγίου γιά τόν αρχιεπισκοπικό θρόνο των Μύρων
ΙΒ. Τις άποκαλύψεις αύτές, πού είχε άπό τή θεία οπτασία έκείνος ό εύσεβής άνθρωπος, δέν τις κράτησε άπόρρητες, άλλά τις άνακοίνωσε στή Σύνοδο των επισκόπων καί στον ύπόλοιπο ιερό Κλήρο. Καί ένώ, λοιπόν, όλοι προσεύχονταν μέ περισσότερη ένταση, έκείνος στον όποιο άποκαλύφτηκε ποιος θά ήταν ό μεγάλος καί άξιος έφτασε στον τόπο πού έπρεπε, σύμφωνα μέ τήν έντολή τής θείας οπτασίας. Ήδη όμως πρωί-πρωί καί ό μέγας Νικόλαος, άφού ύποκινήθηκε άπό τό θείο Πνεύμα, πήγε καί αύτός στήν ’Εκκλησία. Μόλις έφτασε στο Ναό, συναντήθηκε μ’ αύτόν πού άξιώθηκε νά δει τή θεία οπτασία. Τότε ό έπισκοπος πού είδε τό όραμα αμέσως τον ρώτησε: «Τέκνο μου, πώς ονομάζεσαι;». Εκείνος του απάντησε με πραότητα και λεπτότητα:
«Νικόλαος άμαρτωλός, Δέσποτα, δούλος τής άγιότητάς σου».
Όταν λοιπόν ό ευσεβής έκεινος άνθρωπος ακούσε άπό τον πραγματικά μεγάλο τά μετρημένα και γεμάτα ταπεινοφροσύνη εκείνα λόγια και άφενός άπό τον τρόπο κλή- σεως τού Νικολάου, τον οποίο προείπε ή θεία οπτασία, άφετέρου δέ άπό τό μέγεθος τής ταπεινοφροσύνης τού Άγιου και τής έξωτερικής του εμφάνισης, πού συμφωνούσε μ’ αύτή (δηλαδή δέν άγνοοΰοε τον άγιογραφικό λόγο: «Ό Θεός γνωρίζει προς ποιόν στρέφει μέ εύμένεια τά βλέμματά του' τά στρέφει προς τον ταπεινό και ήσυχο», πείστηκε ότι αύτός είναι έκεινος πού υποδεικνύει ό Θεός γιά άρχιερέα, και άμέσως ένιωσε άπερίγραπτη εύχαρίστηοη. Και ή άγαλλίαοή του ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του και αισθανόταν τέτοια χαρά —γιατί πρέπει νά διαλάμπει και ό λόγος τής θείας Γραφής— σάν έκεινον πού βρίσκει λάφυρα πολλά και σάν έκεινον πού βρίσκει τυχαίως κάποιον κρυμμένο θησαυρό.
'Ύστερα άπό αυτά συλλογίστηκε ότι ή εύρεση τού μεγάλου πραγματικά γιά τό άρχιερατικό αξίωμα ήταν έργο τού θειου φωτισμού. Είπε λοιπόν προς αύτόν: «Τέκνο μου, άκολούθα με», και, άφού τον παρέλαβε, τον πήγε στους έπισκόπους. Εκείνοι συμφώνησαν άμέσως μέ τήν έξέλιξη τού θέματος, τό όποιο είχε ανακοινωθεί σ’ αυτούς προηγουμένως άπό τον επίσκοπο πού είχε δει τή θεία οπτασία. Έτσι ή ψυχή τους πλημμύρισε άπό θεία χαρά και έκριναν ότι ή άπόφαοη τού Θεού στηρίχτηκε στήν άρετή τού άνδρός.
Έπειτα, όπως ήταν συγκεντρωμένοι (ή Σύνοδος τών έπιοκόπων και οι άλλοι κληρικοί), οδήγησαν άμέσως τον Άγιο στο μέσο τού Ναού. Επειδή όμως ή είδηση έφτασε παντού πολύ γρήγορα, άφού αύτή έτσι στά σπουδαία γεγονότα συνηθίζει ιδιαίτερα νά χρησιμοποιεί συντονισμένο και γρήγορο φτερούγισμα, συγκεντρώθηκε άμέτρητο πλήθος λαού. Όταν, λοιπόν, συγκεντρώθηκαν όλοι μαζί, άμέσως οι επίσκοποι, μέ πολύ υψωμένη τη φωνή, ώστε νά τούς άκοΰνε όλοι καλά, είπαν: «Δεχθείτε, αδελφοί, τον δικό σας ποιμένα, δεχθείτε τον μέ προθυμία' αυτόν πού έχρισε τό Αγιο Πνεύμα για σάς και στον όποιο εμπιστεύτηκε τη διαποίμανση των ψυχών σας και την πνευματική σας κατάρτιση αυτόν πού γιά τό έργο αυτό δέν τον έξέλεξε άνθρώπινη ψήφος, άλλά τον όρισε ό Θεός. Έχουμε, έπομένως, αυτόν πού ποθούσαμε’ αύτόν πού ζητούσαμε τον έχουμε λάβει μέ τρόπο θαυμαστό. Διαποιμαινόμενοι σωστά άπ’ αύτόν και καθοδηγούμενοι, δέ θά στερηθούμε τών ελπίδων νά έμφανιστούμε και ενώπιον τού Θεού ώς ξεχωριστός λαός κατά τήν ή μέρα τής δεύτερης παρουσίας και άποκαλύψεώς του». Σ’ αυτούς τό πλήθος τών χριστιανών προσέθεσε τήν εύχαριστία και άπηύθυναν προς τό Θεό λόγια ευφροσύνης, τήν όποια δέν είναι εύκολο νά περιγράφει κανείς.
ΣΥΜΕΩΝ, ΛΟΓΟΘΕΤΟΥ, ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΟΥ
ΒΙΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ΔΙΗΓΗΣΙΣ ΠΕΡΙΩΝΥΜΟΥ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΥΡΩΝ ΤΗΣ ΛΥΚΙΩΝ ΕΠΑΡΧΙΑΣ
(Απόδοση στη νεοελληνική γλώσσα)
Εισαγωγή - Μετάφραση - Σχόλια Πραγματολογικά στοιχεία -
Παραπομπές Επιλογή ύμνων άπό την άσματική 'Ακολουθία
Γεωργίου Δ. Παπαδημητρόπουλου θεολόγον. Φιλολόγου - Λυκειάρχου
Πρώτη αποκλειστική δημοσίευση στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση σε Ορθόδοξα Ιστολόγια με αναφορά πηγής την Ιστοσελίδα
ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
http://www.alavastron.net/
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου