Άγιος Νικόλαος
Ή χειροτονία τού Άγίου. Διωγμοί κατά τών χριστιανών. Ό Αγιος στη φυλακή
ΙΓ. Στή συνέχεια ή ιερή Σύνοδος τών επισκόπων μαζί μέ τον υπόλοιπο ιερό Κλήρο, άφού τακτοποίησαν προηγουμένως καθετί πού ήταν καθιερωμένο άπό τήν Εκκλησία νά γίνεται στις περιπτώσεις αύτές, τον χειροτόνησαν άρχιερέα. Εκείνος άρχικά άνέβαλλε καί φοβόταν τήν «προεδρία» έξ- αιτίας τής όντως έπαινετής δειλίας του. Μόλις όμως άνέβηκε στον άρχιερατικό θρόνο καί έγινε προκαθήμενος τής Ίεράς Μητροπόλεως τής πόλεως τών Μυρέων καί άνέλαβε τή διοίκηση, ορθοτομούσε τό λόγο τής άληθείας καί πίστευε καί δίδασκε όρθώς τά δόγματα τής Πίστεώς μας.
Πολύ ώραία' ό διάβολος όμως έριξε βάσκανο μάτι στούς όλο καί πληθυνόμενους χριστιανούς, γιατί δέν μπορούσε νά άνεχθεί νά άνθίζει έτσι ή χριστιανική Πίστη. Γιά τό λόγο αυτό μπήκε μέ μεγάλη οξύτητα στις ψυχές τών πολιτικών άρχόντων καί άμέσως ό διωγμός κατά τών χριστιανών έγινε πιο σφοδρός. Βασιλικά διατάγματα έκδίδονταν σέ όλη τήν οικουμένη καί καλούσαν τούς πιστούς νά άρνηθούν την πίστη τους στο Χριστό. Έάν, λοιπόν, δεν την άρνούνταν, τούς περίμεναν άμέοως δεομά και φυλακίσεις και βαρύτατα βασανιστήρια και, τέλος, μαρτυρικοί θάνατοι. Τα διατάγματα γιά τούς διωγμούς εναντίον των χριστιανών έφτασαν σύντομα και μέχρι την πόλη των Μυρέων και χρησιμοποιούσαν ώς ισχυρά εκτελεστικά όργανα τούς θερμούς εραστές τής ειδωλολατρίας.
Ό θειος Νικόλαος, λοιπόν, επειδή ήταν μεγάλη προσωπικότητα στήν πόλη αύτή και άοπαζόταν τή χριστιανική θρησκεία και μέ θάρρος διακήρυττε τήν πίστη του και προδήλως καμάρωνε πού κήρυττε τό Ευαγγέλιο, συνελήφθη άπό εκείνους πού είχαν τήν άνώτερη πολιτική έξουσία στήν πόλη και, άφού δέθηκε μέ άλυσίδες και ύποβλήθηκε σέ στρεβλώσεις και σέ μύρια άλλα βασανιστήρια, ρίχτηκε στή φυλακή μαζί μέ πολλούς άλλους χριστιανούς.
Στή φυλακή έμεινε άρκετό χρονικό διάστημα, χωρίς νά έχει έκεί ούτε τή στοιχειώδη άνθρώπινη διαβίωση. Τις κακουχίες μέσα στή φυλακή τις ύπέμενε μέ τόση γενναιότητα, όπως άκριβώς κάποιος θά άπολάμβανε μέ μεγάλη ευχαρίστηση τά ευχάριστα. Και στήν κατάσταση αύτή πού βρισκόταν δέν άφηνε, ό κατά πάντα γενναίος, τό ποίμνιό του χωρίς πνευματική βοήθεια, άλλά, όπως άκριβώς συμβαίνει μέ τά νεαρά φυτά, πότιζε συνεχώς όλους τούς πιστούς μέ τά νάματα τής πίστεώς μας, τούς στήριζε τά πόδια πάνω οέ άρραγές θεμέλιο, τό Χριστό, τούς γέμιζε τήν ψυχή μέ περισσότερο θρησκευτικό ζήλο και τούς έκανε άξιόμαχους στρατιώτες τής άλήθειας.
Ό θρίαμβος τού χριστιανισμού. Άποφυλάκιση τού 'Αγίου καί αγώνες του κατά τής ειδωλολατρίας
ΙΔ. Άλλά άμέοως ύστερα άπό τή συννεφιά έμφανίζεται ό ήλιος και ύστερα άπό τήν καταιγίδα κάποιο ήσυχο άεράκι. Κάτι άνάλογο συνέβη και έδώ: Ό Χριστός μας έριξε άπό ψηλά τό βλέμμα του προς τό λαό του και κατέλυσε όλες τις ειδωλολατρικές έξουσίες και τις έκαμε να βγάζουν σπαρακτικές κραυγές μαζί μέ τούς δαίμονες φίλους τους. Και αυτές οι έξουσίες ήταν οι Διοκλητιανοί και οι Μαξιμιανοί και όσοι μετά άπό αυτούς άσκησαν την έξ- ουσία στον κόσμο των ειδωλολάτρων. Ό Χριστός, λοιπόν, ύψωσε δύναμη σωτηρίας γιάτό λαό του. Μέ τον τύπο τού Σταυρού, πού παρουσίασε στον ούρανό μέ κατάλληλο σχηματισμό άστέρων, κάλεσε έτσι θαυματουργικά τον Κωνσταντίνο, τό γιο τού Κώνσταντος καί τής Ελένης, καί τού εμπιστεύτηκε τον αύτοκρατορικό θρόνο των Ρωμαίων.
Εκείνος, επειδή ήταν συνετός, δέν άγνόησε ποιος ήταν Αυτός πού τον κάλεσε, καί πήρε θάρρος. Έτσι, λοιπόν, φρουρούμενος άπό τό Χριστό καί άντλώντας άπ’ Αυτόν δύναμη, έστησε περίοπτο τρόπαιο κατά τής πλάνης. Τότε ταπεινώνονταν οφθαλμοί άλαζόνων, κρημνίζονταν είδωλολατρικοί ναοί, άποφυλακίζονταν οι δέσμιοι γιά τό Χριστό, άνοικοδομοΰνταν οι χριστιανικοί ναοί καί στις εκκλησίες τού Θεού δινόταν πάλι ή ομορφιά καί μεγαλοπρέπεια.
Αφού βέβαια τό Διάταγμα τού Κωνσταντίνου διελάμβανε καί τήν άποφυλάκιση των δέσμιων γιά τήν πίστη τους χριστιανών, κάθε δέσμιος γιά τό Χριστό γύριζε, έλεύθερος πλέον, στην ιδιαίτερη πατρίδα του. 'Ύστερα άπό αύτό καί ή Εκκλησία τών Μυρέων άπολάμβανε τό δικό της άρχιερέα, τον Νικόλαο, μάρτυρα κατά τήν προαίρεση καί στεφανωμένο μέ τό στέφανο τού μαρτυρίου, χωρίς βέβαια νά έχει χύσει τό αίμα του.
Εκείνος, πλούσια προικισμένος μέ θεοδώρητα χαρίσματα, καί όλες τις άρρώστιες θεράπευε καί διάσημος έγινε όχι μόνο στούς πιστούς άλλά, σέ σύντομο χρονικό διάστημα, καί σέ πολλούς είδωλολάτρες. Καί θαύμα άπερίγραπτό άποτελούσε ό Άγιος γιά τις ψυχές όλων.
Επειδή σέ πολλούς άκόμη είδωλικούς βωμούς σύχναζαν κάποια δαιμονικά φύλα, λείψανα κατά κάποιο τρόπο τής ειδωλολατρίας, πού διατηρούνταν άκόμη καί άποτελούσαν αίτια γιά τήν άπώλεια όχι καί λίγων κατοίκων τής περιοχής τών Μύρων, πυρακτώθηκε ή ψυχή του άπό θείο ζήλο. Έξεγέρθηκε τότε με πολλή άνδρειοσύνη, περιήλθε όλη τήν περιοχή των Μυρέων και όποιο βωμό πετύχαινε μπροστά του, σαν προετοιμασμένος πολεμιστής κατά δαιμόνων, τον κατεδάφιζε και τον κονιορτοποιούσε, έχοντας πολλή εμπιστοσύνη στον έαυτό του. Έτσι, άφού άπομάκρυνε τό πλήθος των πονηρών πνευμάτων, έδωσε τή δυνατότητα στο ποίμνιό του νά άπολαμβάνει τήν άληθινή γαλήνη.
Ό Άγιος εξαφανίζει κάθε ίχνος ειδωλολατρίας
ΙΕ. Ένώ ό "Αγιος έκανε τέτοιους επιτυχείς άγώνες έναντιον των δαιμόνων, τού ήρθε άνωθεν κάποια σκέψη περισσότερο θεία, νά μήν έξαιρέσει δηλαδή ούτε και αυτόν τό ναό τής Άρτέμιδος, ό όποιος κατά τό κάλλος ήταν ώραιότατος και κατά τό μέγεθος ό μεγαλύτερος άπ’ όλους τούς άλλους. Έτσι ό ναός αύτός ήταν πολυαγαπημένος τόπος διαμονής γιά τούς άπατηλούς δαίμονες. Αφού, λοιπόν, κυρίευσε τον Αγιο περισσότερη έπιθετική ορμή, εισέβαλε σ’ αύτόν μέ νεανικότερη γενναιότητα -λιοντάρι πού λένε μέ ξίφος— και δέν γκρέμιζε μόνο τά ύπεράνω τού έδάφους μέλη τού ναού, άλλά άνέσκαπτε και αύτά τά θεμέλιά του, γιά νά μήν υπάρχει ούτε ή παραμικρή σπίθα τής πλάνης, ούτε νά παραμείνει κάποια ριζούλα, πού θά μπορούσε νά προσελκύει τούς άσυνέτους. Και γιά νά τά πω συνοπτικά: Τά ύψηλά μέρη τού ναού τά κατεδάφιζε, ένώ τά χαμηλά και τά θεμέλια τά κονιορτοποιούσε και τά σκόρπιζε στον άέρα. Οι πονηροί βέβαια δαίμονες, νιώθοντας τήν όρμητικότητα και τήν πίεση, δέν μπορούσαν νά άντισταθούν και νά παραμείνουν εκεί’ φεύγοντας όμως, φώναζαν και ισχυρίζονταν ότι άδικούνται άπ αύτόν μέ τις μεγαλύτερες άδικιες και διώχνονται άπό τήν κατοικία τους.
Αύτά, λοιπόν, έτσι γίνονταν διά τού Αγιου και ή (πρατηγική του έναντιον τών δαιμόνων έλάμβανε αίσιο πέρας. Άλλά πάλι ό λόγος θέλει νά θυμάται και τά άλλα κατορθώματα του Άγιου και να μην παραδώσει ατή λήθη εκείνα πού είναι άξια να λέγονται και να διατηρούνται στη μνήμη.
ΣΥΜΕΩΝ, ΛΟΓΟΘΕΤΟΥ, ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΟΥ
ΒΙΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ΔΙΗΓΗΣΙΣ ΠΕΡΙΩΝΥΜΟΥ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΥΡΩΝ ΤΗΣ ΛΥΚΙΩΝ ΕΠΑΡΧΙΑΣ
(Απόδοση στη νεοελληνική γλώσσα)
Εισαγωγή - Μετάφραση - Σχόλια Πραγματολογικά στοιχεία -
Παραπομπές Επιλογή ύμνων άπό την άσματική 'Ακολουθία
Γεωργίου Δ. Παπαδημητρόπουλου θεολόγον. Φιλολόγου - Λυκειάρχου
Πρώτη αποκλειστική δημοσίευση στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση σε Ορθόδοξα Ιστολόγια με αναφορά πηγής την Ιστοσελίδα
ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
http://www.alavastron.net/
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου