Άγιος Νικόλαος
Οί τρεις στρατηγοί συκοφαντούνται καί φυλακίζονται
ΚΑ. Δέν έπρόκειτο όμως τήν ευτυχία αύτή των τριών στρατηγών νά τή βαστάξει ό φθόνος, ούτε νά τήν ύποφέρουν βάσκανα μάτια. Πραγματικά, όπως ό ήλιος είναι όδυνηρός γιά τά άρρωστα μάτια, έτσι και ή εύτυχία και ή δόξα κάποιου ανθρώπου φέρνει πόνο στην ψυχή των φθονερών. Και βλέπουμε οι φθονεροί να προτιμούν περισσότερο να κακοπάθουν οι ίδιοι παρά νά βλέπουν τούς άλλους νά εύτυχούν. Γιά τούς λόγους, λοιπόν, αυτούς, και στην περίπτωση των τριών στρατηγών, προσήλθαν κάποιοι φθονεροί άνθρωποι στον έπαρχο τής πόλεως, επειδή τύχαινε νά έχουν και τήν εύνοιά του, και έπλεξαν φοβερή συκοφαντία εις βάρος τους. Έλεγαν, δηλαδή, ότι οι στρατηγοί είχαν καταστρώσει άσχημα σχέδια και βέβαια δέ θά έχει καλό τέλος ή ευημερία τους. Συγκεκριμένα, οι συκοφάντες έλεγαν πώς, άπ’ όσα είχαν φτάσει στ’ αυτιά τους, οι στρατηγοί έπιχειρούσαν νεότερες άναστατώσεις και μηχανεύονταν κακές ένέργειες εις βάρος τού βασιλιά.
’Αφού μ’ αυτό τον τρόπο οι φθονεροί άνθρωποι συκοφάντησαν τούς στρατηγούς και άφού μέ πολύ χρυσάφι έξαγόρασαν τον έπαρχο, μέ τήν παρέμβαση αύτού άνέτρεψαν τήν καλή γνώμη και τις ςπλικές διαθέσεις τού βασιλιά προς αύτούς. Και πραγματικά, ό έπαρχος παρουσιάστηκε στο βασιλιά, τού άνέφερε διεξοδικά ό,τι άκουσε άπό τούς συκοφάντες και τον έπεισε νά συλλάβει τούς τρεις στρατηγούς και άναπολόγητους, όπως έχουν τά πράγματα, νά τούς κλείσει στή φυλακή, ώστε νά μήν ξεφύγουν και πραγματοποιήσουν όλα έκείνα πού είχαν σχεδιάσει. Έτσι και έγινε, και οι στρατηγοί φυλακίστηκαν, χωρίς ούτε αύτό νά γνωρίζουν, γιά ποιο λόγο δηλαδή καταδικάστηκαν σέ φυλάκιση. Τόσο πολύ άπείχαν άπό τή σκέψη γιά κατάστρωση κάποιου σχεδίου εις βάρος τού βασιλιά.
Δεύτερη συκοφαντία κατά των στρατηγών καί καταδίκη τους σέ θάνατο
ΚΒ. Ύστερα άπό λίγο χρονικό διάστημα και πάλι ή κακότητα τών φθονερών, σάν νά μήν άρκούνταν σ’ αύτά πού έγιναν πριν, έπινόησε τήν άκόλουθη και τελική συκοφαντία: Βεβαίως οι στρατηγοί παρέμεναν κλεισμένοι στη φυλακή και κακοπαθούσαν. Οι συκοφάντες όμως, βλέποντας νά περνάει ό χρόνος, επειδή φοβήθηκαν μήπως συμβεί κάτι τό άδόκητο και γίνει έρευνα στά άπόρρητα του δράματος των στρατηγών, πράγμα πού θά είχε ως αποτέλεσμα ό κίνδυνος νά γυρίσει στους ίδιους και νά θερίσουν τούς καρπούς πού έσπειραν, προσήλθαν πάλι στον έπαρχο και, πιέζοντάς τον περισσότερο, αξίωναν νά μήν άφήνει νά μένουν όΐ στρατηγοί έτσι γιά πολύ χρόνο, αλλά νά ένεργήσει νά δικαστούν όπως τούς αξίζει.
Εκείνος, λοιπόν, έπειδή ήταν πάρα πολύ φιλοχρήματος και έπειδή ταράχτηκε ή καρδιά του μέ τήν ιδέα ότι οι συκοφάντες θά μπορούσαν νά τού κρατήσουν ένα μέρος άπό τά χρήματα πού τού είχαν ύποσχεθεί, άφού δέν τού είχαν δώσει όλο τό ποσό άπό τήν άρχή —πραγματικά, είναι φοβερό πράγμα ό πλούτος — , παρουσιάστηκε και πάλι στο βασιλιά. Μέ τήν έμφάνιση τού προσώπου του και τή σκυθρωπή του όψη έδειχνε πώς έφερνε δυσάρεστες ειδήσεις. Συγχρόνως έδινε τήν έντύπωση ότι ήθελε νά φροντίζει πάντοτε γιά τήν άσφάλεια τής ζωής τού βασιλιά, ότι έτρεφε εύνοϊκά αισθήματα προς αύτόν και ότι τού είναι πολύ έμπιστος.
Μέ διάφορα, λοιπόν, δολερά λόγια έξαπάτησε τό βασιλιά. «Δέσποτά μου, τού είπε, έκείνοι πού είχαν καταστρώσει πονηρά σχέδια εις βάρος τής εξουσίας σου, ένώ έσύ τούς είχες τιμήσει μέ πλούσια άγαθά καί αξιώματα —πραγματικά, σέ πολύ ολίγους ή εύημερία φέρνει τή σύνεση — , δέν πείστηκαν, καί φυλακισμένοι πού είναι, νά σταματήσουν τά κακόβουλά τους σχέδια, ούτε παρουσίασαν κάποια μεταμέλεια, άλλά καί τώρα έμμένουν στήν προηγούμενη συμπεριφορά τους καί μέ κακού ργία έτοιμάζουν τά ίδια σχέδια. Καί άν είναι δύσκολο νά τιμωρηθούν αύτοί γιά τά πονηρά τους σχέδια, θά πρέπει νά βρεθεί τρόπος, ώστε νά μήν προφτάσουν νά μάς κάμουν κακό». Οι δόλιες αύτές πληροφορίες θορύβησαν τό βασιλιά καί τον έβαλαν σέ σοβαρές υπόνοιες. Καί βέβαια, έπειδή ήθελε καί άπερίσπαστη την σκέψητου από τέτοιες φροντίδες και να μην αισθάνεται τον παραμικρό φόβο, καταδίκασε σε θάνατο άνθρώπους πού δεν είχαν κάμει κανένα κακό.
Οί στρατηγοί πληροφορούνται την καταδίκη τους καί προσεύχονται
ΚΓ. Ή έκτέλεσή τους, λοιπόν, είχε οριστεί νά γίνει την έπόμενη ή μέρα. Ή καταδικαστική άπόφαση είχε έκδοθεί άπό τό βράδυ. Όλα τά σχετικά μέ την καταδικαστική άπόφαση πήγε καί τά άνακοίνωσε στο δεσμοφύλακα ένας δυστυχής άγγελιοφόρος. Ό δεσμοφύλακας πρώτα έκλαψε μόνος του πολύ γιά τή συμφορά των στρατηγών. Πραγματικά, ήταν, όπως φαίνεται, περισσότερο φιλάνθρωπος παρά όμοιος μέ τό φιλοχρήματο έπαρχο. Άλλωστε είχε ήδη γίνει καί φίλος τους καί τούς έκανε συντροφιά. Έπειτα πήγε στούς καταδικασμένους άνδρες λυπημένος καί μέ δάκρυα στά μάτια. Ή όψη του προανάγγελνε τά δυσάρεστα. «Θά ήταν κέρδος μου, τούς είπε, νά μήν άνοιγα συζήτηση μαζί σας άπό τήν άρχή, ούτε νά έμενα τόσο χρόνο κοντά σας, ούτε νά καθόμουν μαζί σας σέ κοινό τραπέζι, ούτε νά έτρωγα άλάτι μαζί μέ σάς τούς δυστυχείς. Καί τούτο, γιατί, πραγματικά, πιο άνώδυνα θά άντιμετώπιζα τή συμφορά λιγότερο θά πονούσα γιά τό χωρισμό ό πόνος δέ θά έφτανε τόσο βαθιά στήν ψυχή μου. Δηλαδή αύριο, άδέλφια μου, θά έχουμε μεταξύ μας τον πικρό — άλίμονο!— καί τελευταίο χωρισμό. Άν, λοιπόν, θέλετε, κάνετε κάποια διαθήκη όσον άφορά τήν περιουσία σας, μήπως σάς προλάβει ό πικρός θάνατος καί δέν έκπληρωθεί ή βούλησή σας». Αυτά είπε, κλαίγοντας, ό δεσμοφύλακας.
Μόλις πληροφορήθηκαν οί στρατηγοί αύτά τά δυσάρεστα πράγματα, έσχιζαν τά ρούχα τους, κινούσαν μεταξύ τους τά χέρια τους μέ άπελπισία, τραβούσαν τά μαλλιά τους, έκλαιγαν γοερά καί οδύρονταν, έστρεψαν τά μάτια τους προς τον ούρανό καί έπικαλοΰνταν ώς μάρτυρα τη θεία δικαιοσύνη. Και, πραγματικά, χί άλλο θά μπορούσε νά κάμει ή ψυχή τους, άφού είχαν τή συναίσθηση ότι δεν είχαν κάμει κανένα κακό, ώστε δικαιολογη μένα νά καταδικαστούν σέ θάνατο. «Ποιος δαίμονας τής ζωής, έλεγαν, μάς έβάσκανε; Τι κακό κάμαμε και καταδικαστήκαμε σέ θάνατο σάν κακούργοι; Ποιοι είναι οι κατήγοροι μας; Ποιοι είναι έκέΐνοι πού μέ κακότητα και δολιότητα έξετάζουν τις πράξεις τών άνθρώπων;».
Αυτά έλεγαν και καλούσαν ονομαστικά τά μέλη τής οίκογένειάς τους, τούς συγγενείς, τούς φίλους. Έβλεπαν πλέον τό θάνατο μπροστά στο: μάτια τους. Εκδήλωναν και μικρό παράπονο προς τό Θεό, μέ τήν αιτιολογία ότι δέν έβλεπαν κάποια θαυματουργική επέμβαση, ώστε νά διασωθούν άπό τήν άδικη σφαγή.
Οί στρατηγοί θυμούνται τον Αγιο καί εντείνουν τήν προσευχή τους
ΚΔ. Ένώ έτσι μέ πόνο ψυχής θρηνούσαν και οδύρονταν γιά τή συμφορά τους —αλίμονο! — , ένας άπό τούς τρεις, ό Νεπωτιανός, θυμήθηκε τον άγιο Νικόλαο. Συγκεκριμένα, θυμήθηκε μέ ποιο τρόπο στά Μύρα ό "Αγιος συμπαραστάθηκε σέ τρεις άνθρώπους, πού είχαν άδικα καταδικαστεί, και τούς γλίτωσε άπό τό θάνατο, και έτσι έγινε γι’ αύτούς μέ τρόπο θαυμαστό σωτήρας και άγαθός προστάτης. Άφού, λοιπόν, ό Νεπωτιανός έφερε στή μνήμη του τό παραπάνω γεγονός, τό ύπενθύμισε μέ δάκρυα στά μάτια και στούς άλλους δύο στρατηγούς. —Ή ανάγκη, πραγματικά, είναι εφευρετική και διεγείρει τήν ψυχή προς πολλές σκέψεις.
Έτσι, λοιπόν, ένώ συνομιλούσαν μεταξύ τους και προσεύχονταν στο Θεό, γινόταν άμέσως και γι’ αύτούς μεσίτης ό άγιος Νικόλαος. Καί νά τι έλεγαν στήν προσευχή τους: «Κύριε, ό Θεός τού Νικολάου, πού πριν λίγο καιρό έσωσες τούς τρεις άνθρώπους άπό άδικο θάνατο, ρίξε το σωτήριό σου βλέμμα και τώρα σ’ εμάς βλέπεις, Δέσποτα, ότι δέν υπάρχει ανάμεσα στους άνθρώπους κάποιος πού νά μάς λυτρώσει τώρα, ούτε πού νά μάς σώσει άπό τό θάνατο πραγματικά, σφίγγεται ή καρδιά μας και οι θλίψεις μας πληθύνθηκαν ιδού, ή φωνή μας σβήνει πριν άπό τή θανάτωσή μας ή γλώσσα μας λιώνει σάν κερί άπό τή φωτιά τής καρδιάς μας και δέν μπορούμε ούτε και δέηση σέ Σένα νά κάνουμε, άφού άπό τό σφίξιμο τής ψυχής μας χάσαμε τή λαλιά μας’ ‘ας έλθουν σέ μάς γρήγορα, Κύριε, οι οίκτιρμοί σου’[21] γλίτωσέ μας άπό τά χέρια αύτών πού θέλουν νά μάς πιουν τό αίμα σπεύσε, άγαθέ, σπεύσε και βοήθηοέ μας».
ΣΥΜΕΩΝ, ΛΟΓΟΘΕΤΟΥ, ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΟΥ
ΒΙΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ΔΙΗΓΗΣΙΣ ΠΕΡΙΩΝΥΜΟΥ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΥΡΩΝ ΤΗΣ ΛΥΚΙΩΝ ΕΠΑΡΧΙΑΣ
(Απόδοση στη νεοελληνική γλώσσα)
Εισαγωγή - Μετάφραση - Σχόλια Πραγματολογικά στοιχεία -
Παραπομπές Επιλογή ύμνων άπό την άσματική 'Ακολουθία
Γεωργίου Δ. Παπαδημητρόπουλου θεολόγον. Φιλολόγου - Λυκειάρχου
Πρώτη αποκλειστική δημοσίευση στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση σε Ορθόδοξα Ιστολόγια με αναφορά πηγής την Ιστοσελίδα
ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
http://www.alavastron.net/
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου