Εκεί που δεν φαίνεται ο Θεός
Νικολάου Μητροπολίτου
Μεσογαίας και Λαυρεωτικἠς
Προλογικό Σημείωμα
Ο κόσμος στον οποίο ζούμε ονομάζεται «κοιλάδα κλαυθμώνος», τόπος δακρύων». Ίσως δικαιολογημένα. Όπου να γυρίσεις αντικρύζεις πόνο, θλίψη, αδικία, θάνατο, αμαρτία. «Άρχων του κόσμου τούτου» (Ιω. Ιβ΄31), «κοσμοκράτωρ» (Εφ. στ΄ 12) είναι ο διάβολος. Αυτός διαρκώς φαίνεται.
Ο Θεός, που το όνομά Του είναι «ο Ων», δηλαδή Αυτός που είναι και από τον Οποίον έρχεται στην ύπαρξη το κάθε τι, δεν φαίνεται. «Θεόν ουδείς εώρακε πώποτε» (Ιω. α΄18). Γι΄αυτό και αμφισβητείται, ακόμη και η ύπαρξή Του. Αυτός όμως «φανερώνει εαυτόν» (Ιω. κα΄1) και σε όποιον τηρεί τις εντολές Του και τον αγαπά υπόσχεται ότι θα του εμφανίσει τον εαυτό Του ˙ «εμφανίσω αυτώ εμαυτόν» (Ιω. ιδ΄21).
Το βιβλίο αυτό, μέσα από απλά γεγονότα, διαλόγους, προβληματισμούς, περιγράφει την πάλη του ανθρώπου να αποκαλύψει το πρόσωπο του Θεού εκεί που το σκεπάζει η λογική αυτού του κόσμου, η φυσική αντίληψη των πραγμάτων και η υπεροπτική απαίτηση της ανθρώπινης μικρότητος. Είναι γεμάτο απαιτητικά ερωτήματα και έντονο προβληματισμό, που πολύ φυσιολογικά απασχολούν, ζαλίζουν και ενίοτε σκανδαλίζουν την ανθρώπινη ψυχή. Δεν δίνει όμως καμία άμεση απάντηση ούτε προσπαθεί να πείσει με λογικό τρόπο και εντυπωσιακές επιχειρηματολογίες. Επιδιώκει να δώσει τη λεπτή αίσθηση της διακριτικής αλλά πειστικής παρουσίας το αληθινού Θεού εκεί που Αυτός δεν διακρίνεται, μέσα στον πόνο, στην αναπηρία, στην τραγικότητα της ζωής, στον αδυσώπητο θάνατο, όπως αυτή προβάλλεται σε αληθινά γεγονότα και αντανακλάται στη ζωή αυθεντικών ανθρώπων.
Η όλη παρουσίαση χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος προσπαθεί να δείξει το πρόσωπο του Θεού μέσα από την πρόκληση του πόνου και της απειλής του θανάτου. Παρουσιάζει μία πραγματικότητα και μία λογική πολύ διαφορετική από αυτήν της καθημερινότητος και του ορθολογισμού. Στο πρώτο κεφάλαιο σχολιάζεται η φαινομενική απουσία του Θεού ακόμη και μέσα σε ένα θαύμα Του. Τα επόμενα δύο Τον δείχνουν να επεμβαίνει την τελευταία στιγμή, τότε που εξαφανίζεται και η τελευταία ελπίδα. Στα κεφάλαια που ακολουθούν, ο Θεός εμφανίζεται με ένα παράξενο πρόσωπο, κατοπτριζόμενος στον μυστικό κόσμο ατόμων με νοητική υστέρηση και στη ζωή και το μεγαλείο νέων κυρίως ανθρώπων με μεγάλης έκτασης αναπηρίες. Το τελευταίο κεφάλαιο του πρώτου μέρους δίνει το περίγραμμα της θεϊκής παρουσίας μέσα από το δράμα του γονιού που αντικρύζει το παιδί του να παλεύει με τον καρκίνο και να έρχεται αντιμέτωπο με την απειλή του θανάτου.
Στο δεύτερο μέρος επιχειρείται ένας διάλογος αμφισβητήσεως και πίστεως που προξενεί η πρόκληση του θανάτου. Εδώ ο θάνατος δεν αποτελεί φοβερό ενδεχόμενο, αλλά δεδομένο συμβάν. Η αμφισβήτηση του Θεού εκφράζεται μέσα από ειλικρινή ερωτήματα και λογικά επιχειρήματα, ενώ η αλήθεια της παρουσίας Του μέσα από αυθεντικά γεγονότα. Στο πρώτο κεφάλαιο περιγράφεται η συμπαράσταση των τελευταίων στιγμών ως πράξη κοινωνικής αγάπης αλλά και ως κίνηση μετάγγισης πίστεως στην αιώνια προοπτική του ανθρώπου. Ο θάνατος δεν είναι τέλος. Είναι πέρασμα στην κατάσταση της όντως ζωής «ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος». Οι περιγραφές που ακολουθούν στα επόμενα κεφάλαια σταδιακά οδηγούν στην αίσθηση της αιωνίου αναστάσεως, όπως αυτή εκφράζεται στις καρδιές ανθρώπων που έζησαν την τραγικότητα του θανάτου των παιδιών τους ή όπως αποτυπώνεται στο βαθύτερο είναι συνανθρώπων μας που μεταμόρφωσαν την προσμονή του δικού τους θανάτου σε προσδοκία της βασιλείας του Θεού.
Όλα τα περιστατικά που παρατίθενται είναι απολύτως αληθινά. Απλά, στα περισσότερα, όπου αυτό κρίθηκε αναγκαίο, έχουν γίνει μικρές αλλαγές σε ονόματα, τοποθεσίες ή λεπτομέρειες, προκειμένου να μην αποκαλυφθεί βάναυσα η ταυτότητα των προσώπων. Επίσης, συνειδητά αποφεύχθηκε κάθε προσπάθεια ωραιοποίησης των πραγμάτων ώστε να μην τραυματισθεί η αυθεντικότητα και η αλήθεια των περιγραφομένων νοημάτων. Ορισμένες περιγραφές αποτελούν συγχώνευση δύο περιστατικών σε ένα. Σκοπός μας δεν είναι να γράψουμε με ακρίβεια ιστορίες ή γεγονότα, αλλά να δείξουμε όσο πιο καθαρά μπορούμε την αλήθεια της ανθρώπινης ψυχής και κυρίως τη μεγάλη αλήθεια της θεϊκής παρουσίας μέσα στην καθημερινότητα, μέσα στον ανθρώπινο κόσμο, κυρίως «εκεί που δεν φαίνεται ο Θεός»…
Ο Θεός είναι «έτερος», άλλου είδους, κατά τη μορφή, «ξένος», ασυνήθης, κατά τη συνάντηση, «καινός» κατά τη μέλλουσα εμφάνιση. Σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να προκαλέσει ετερότητα λογικής, «καινότητα ζωής», «ξένωσιν» εκ του κόσμου και να οδηγήσει έτσι στη θέα των μειζόνων (Ιω. α΄51), στην πίστη των μη νοουμένων και στην «υπόσταση των ελπιζομένων» (Εβρ. ια΄1). Μόνον έτσι μπορεί ο πονεμένος από πρόσωπα και γεγονότα άνθρωπος, ο πενθών για τη φύση του και απογοητευμένος από τη λογική του να αντικρύζει το φως, να «στήκει εν τη πίστει, να κραταιούται» (Α΄Κορ. ιστ΄ 13) και να «ενδυναμούται εν Κυρίω» (Εφ. στ΄10) «χαίρων εν τοις παθήμασί του» (Κολ. α΄ 24), και παραμυθούμενος υπό του Παρακλήτου Πνεύματος.
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου